سیروس نیرو، شاعر در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) توضیح داد: کتاب گویا و کتاب دیجیتال در جامعه ما چندان جا نیفتاده است اما امروز در اروپا تقریباً هر کتاب ارزشمندی به ویژه آثار کلاسیک جهان با فایل صوتی آن ارایه میشود. البته به گمانم در ایران وضع کتابهای گویا بهتر از کتابهای دیجیتال است. وقتی شعرهای شاعران معاصر صوتی میشود طرفداران آن شاعران، مشتاقانه CD شاعر مورد نظرشان را میخرند.
شاعر مجموعه شعر «ردپا» ادامه داد: تولید کتاب گویا کار چندان دشواری نیست. با صدای کسی که اهل مطالعه است و با کتاب آشناست میتوان فایل صوتی کتابهای کم حجم را تهیه کرد. در روند گویا کردن کتاب باید دقت داشت که آیا اثر واقعا ارزشمند است یا شاعر پولی به یک بازیگر سینما یا مجری داده است و میخواهد به زور کتابش را وارد بازار کند.
این شاعر اضافه کرد: در بازار کتاب ما کتابهایی هست که ارزش صوتی شدن ندارند. برخی کتابهای «اعتماد به نفس سریع» یا «زود پولدار شوید» گویا شدهاند یا با لوح فشرده به فروش میروند. در مقابل شخصا تا به حال ندیدهام که کسی به فرض رمان «بینوایان» ویکتور هوگو را صوتی کرده باشد. اگر کتابهای کلاسیک صوتی شوند، در رونق کتابخوانی تأثیر بسزایی خواهند داشت.
نیرو گفت: اغلب کتابهای گویا در بازار کتاب با غلطهای فاحش همراهند و این در حالی است که بیشتر آنها برای نابینایان گویا شده اند. مخاطب نابینا نمیتواند به کتاب مراجعه کند و به اشتباه آن کسی که کتاب را خوانده پی ببرد. «کلیدر» محمود دولتآبادی گویا شده اما به دلیل وجود واژههای بومی این کتاب به درستی گویا نشده و در جاهایی خواننده از روی تلفظهایی که درست یا غلط بودن آنها را نمیدانسته رد شده است.
این شاعر توضیح داد: امروز انواع و اقسام سرگرمیها در فضای مجازی وجود دارد اما رابطه فضای مجازی با کتاب کمرنگ است. شاید با توسعه شبکه مجازی بتوان کمی وضع کتابهای دیجیتال و گویا را تغییر داد و ذائقه مخاطبان را عوض کرد. امیدوارم در دهههای آینده با رشد موزون فضای مجازی در کشور، یعنی رشدی که همسان و متناسب در همه عرصهها باشد، شاهد توسعه کتابهای دیجیتال و گویا کردن و در دسترس بودن آنها باشیم.
سیروس نیرو متولد 1309 است. او نخستین مجموعه شعر خود را در سال 1334 با عنوان «سحر» به چاپ رساند. از دیگر آثار او باید به «شاهکارهای شعر معاصر»(1337)، «جاده»(1350)، «بهار از پنجره»(1356)، «از کودتا تا انقلاب»(1358)، «گنج مراد»(تفسیر غزل های حافظ 1362) و «با تهاجم باد»(1367) اشاره کرد.