| خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)- دو هفته ابتدایی دی ماه امسال، روزهای پرهیجانی برای اهالی شعر بود. چراکه شاهد اختتامیه دو جشنواره شعر راه آهن و فرهنگسرای نیاوران بودیم. امید روزبه از جمله شاعران جوانی است که در حوزه ترانه شناخته شده است. وی امسال موفق شد در این دو جشنواره، نظر هیات داوران را به خود جلب کند و چهره برگزیده هر دو جشنواره باشد. همچنین نخستین کتاب وی که «نامیر» نام داشت، هفته گذشته به چاپ دوم رسید. این موضوعات بهانه‌ای شد تا پای صحبت‌های این شاعر جوان بشینیم. امید روزبه در ابتدای سخنش، به جوایز متعددی که در یکی دو سال گذشته کسب کرده‌است اشاره کرد و گفت: از سال 90 کار ترانه را به صورت جدی آغاز کردم و دغدغه پیشرفت داشتم. سال 91 در جشنواره سلامت و در سال 92 در جشنواره شمسه برگزیده شدم و اینها انگیزه ای شد برای تلاش بیشتر و خدا را شکر که بعد از آن توانستم در جشنواره های معتبر دیگری مانند جشنواره شعر فجر، راه آهن و نیاوران برگزیده شوم. وی در توضیح نخستین کتابش با عنوان «نامیر» اظهار کرد: بعد از اینکه در جشنواره شعر فجر برگزیده شدم، این امکان فراهم شد تا برای چاپ کتابم با چندین انتشارات همکاری داشته باشم اما دست نگه داشتم، چرا که فکر می کردم هنوز وقتش نرسیده است. در اواخر سال 93، شروع به کار کردم تا کتاب را به نمایشگاه کتاب سال 94 برسانم. امید روزبه ادامه داد: کتاب نامیر از 36 ترانه تشکیل شده بود که زمان انتشار 2 ترانه از آن حذف شد. تمام تلاشم را انجام دادم تا کتاب از نظر چینش محتوایی و وزن عروضی برای مخاطب خسته کننده نباشد و خوشحالم که در کمتر از هفت ماه کتاب به چاپ دوم رسیده است. از اجرا نشدن کارهایم نترسیدم برگزیده نخستین جشنواره شعر نیاوران در توضیح شیوه و سبک نوشتن ترانه های خود گفت: به شخصه در حوزه ترانه دغدغه بازار را داشتم اما هیچ وقت ضعف‌هایی که در موسیقی به خصوص در بحث آهنگسازی داریم باعث نشد تا از تلاش برای تولید آثار تاثیرگذار دست بکشم؛ برعکس به سراغ سوژه های ناب اجتماعی رفتم و از این که شاید کارهایم هیچ وقت اجرایی نشود نترسیدم. وی افزود: دوره ای که شعر را شروع کردم، تمام فضای شعر و ترانه تحت تاثیر جریانی بود که روزبه بمانی به دلیل درخشش در موسیقی پاپ ایجاد کرده بود و خیلی ها چه به لحاظ دایره لغات و چه به لحاظ وزنی و نگاهی درگیر این جریان شدند اما من برعکس عمل کردم و سعی کردم دغدغه هایم را بنوسیم. در ابتدا خیلی نقد شدم اما خوشحالم که امروز ترانه‌هایم مورد قبول اهالی شعر است و حداقل در بین شاعران کارهایم دیده می‌شوند. روزبه با گلایه از فضای حاکم بر موسیقی کشور اظهار کرد: متاسفانه امروز فضای موسیقی به سمتی حرکت می کند که نه تنها من، بلکه همکاران زیادی از اجرا فاصله گرفتند و اجازه نزدیک شدن ما را به استودیوها نمی‌دهند چراکه موسیقی ما مسموم است. البته باید به این نکته هم توجه کرد که خوانندگان و آهنگسازان مانند گذشته قدرت ریسک پذیری ندارند و صدها ترانه عاشقانه بی کیفیت را وارد بازار می کنند اما از آهنگسازی و خواندن یک کار اجتماعی واهمه دارند. آیا پرداخت به موضوعات اجتماعی وظیفه هنرمندان نیست؟ خیلی از ترانه‌های اجتماعی فقط تولید می شوند و باور کنید اصلا شنیده نمی شوند، با این حال هیچکس به دنبال شناسایی و بررسی مشکل نیست. برگزیده نخستین جشنواره شعر راه آهن با اشاره به بی‌توجهی خوانندگان جوان به افراد موفق گفت: چرا خوانندگان جوان مسیر پیشرفت محسن چاووشی را بررسی نمی کنند، به نظرم در حال حاضر تنها فردی که دغدغه موسیقی را دارد محسن چاوشی است چراکه هیچ وقت از جایگاه خودش راضی نیست و دائم در حال پیشرفت است. سوال من از دوستان آهنگساز این است که آیا محسن چاوشی از خواندن کارهای سنگین و دغدغه های مردم ضرر کرده است؟ کجاست خواننده‌ای که به فکر سلیقه های متفاوت شنوندگان باشد و به دغدغه های آنها احترام بگذارد. وی افزود: خیلی از خوانندگان به فکر پیشرفت نیستند. چراکه ترانه های مجانی و بی کیفیت به دهانشان مزه کرده است. روزبه در توضیح دلایل ضعف های موجود در ترانه‌های اجرایی اظهار کرد: ما از خودمان ضربه می‌خوریم اما ایراد را گردن مردم می‌اندازیم. به نظرم بهتر است که دوستان خواننده و آهنگساز به جای این صحبت‌ها به فکر رفع ایرادات خود باشند چراکه مردم به خوبی شعر خوب را از بد تشخیص می‌دهند. ترانه‌سراهایی که از شعرخوانی می‌ترسند ترانه سرای کتاب «نامیر» با گلایه از بازار موسیقی گفت: با شرایط پیش آمده شاهد حضور افرادی هستیم که ماهی چندین کار اجرایی دارند اما هیچ وقت در هیچ جلسه ای شرکت نمی کنند چراکه به نظرم این افراد جرات شعر خوانی در جلسات شعر را ندارند و این نشان از آن دارد که عده‌ای تنها به دنبال دیده شدن هستند. وی افزود: دوستان شاعری که در استودیوها کار می کنند باید قبول کنند که بیرون هم ترانه سراهایی خوبی وجود دارند و نباید به خاطر کار خود این افراد را زیر سوال ببرند و فضای موسیقی را انحصاری کنند. روزبه در تشریح راهکارهایی برای خروج از بحران کنونی اظهار کرد: به نظرم باید شرایطی را فراهم کنیم تا به کسانی که کار ارزشمند تولید می کنند احترام گذاشته شود. چراکه در چنین شرایطی است که کارها ارزشمند دیده می شوند و هنرمندان برای بهتر شدن تلاش خواهند کرد. وی ادامه داد: فضای عرضه اندام برای امثال من وجود ندارد چراکه درهای موسیقی را به روی ما چهار قفل کرده اند. برگزیده جشنواره شعر فجر در بخش پایانی صحبت هایش گفت: مشکلات بسیار است. برای مثال خانمی می‌گفت که با استودیویی قرارداد بسته و برای هر ترانه 50 هزار تومان دریافت می کند. آیا این توهین به هنر، شعر و شاعری نیست؟ از این بدتر این است که صدا و سیما با محوریت شعر و ترانه برنامه می‌سازد بعد همان شبکه موزیک ویدئو نشان می‌دهد و اسم ترانه سرا را نمی‌آورد. |  |
↧
امید روزبه: نمی‌گذارند ترانه‌های اجتماعی شنیده شود/ درددل‌های شاعر «نامیر»
↧